Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Πώς έχασα ένα φίλο και κέρδισα ένα φασίστα.

0 σχόλια




Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων, πλούσιοι, μεσαίοι, φτωχοί. Πολλοί πλούσιοι κλέβουν, εξαπατούν, φοροδιαφεύγουν, βάζουν τους φτωχότερους να δουλεύουν για λογαριασμό τους για λίγα ευρώ. Πολλοί φτωχοί, Έλληνες και ξένοι δουλεύουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί.



Κάποιοι απ’αυτούς κλέβουν, σκοτώνουν για να ληστέψουν και πουλούν ναρκωτικά. Εγώ δε γουστάρω τους εγκληματίες, όπως δεν γουστάρω και τους πλούσιους που βγάζουν τα λεφτά τους στην Ελβετία για να μην φορολογηθούν. Οι φασίστες τα βάζουν μόνο με τους μετανάστες γιατί λέει είναι ξένοι και φταίνε αυτοί. Εγώ λέω ότι τα βάζουν μαζί τους γιατί είναι ο εύκολος στόχος και δε μπορούν να τα βάλουν με τους ισχυρούς. Άλλωστε ξέρω καλά ότι να χτυπάς το συμμαθητή σου δεν δείχνει δύναμη, αλλά αδυναμία. Η καημένη η γιαγιά δεν κέρδισε καμιά παρηγοριά από αυτή τη πράξη εκδίκησης και ο συμμαθητής μου μας κοιτάει πια όλους με καχυποψία.



Κι έτσι, έχασα έναν Έλληνα φίλο και κέρδισα έναν φασίστα.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

1978: Σύλληψη Μιχαλολιάκου για βομβιστικές επιθέσεις

0 σχόλια

Η είσοδος του αρχηγού της “Χρυσής Αυγής” Νίκου Μιχαλολιάκου στη Βουλή (ως αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του Μαίου 2012), αναγκαστικά έφερε στο φως όλο το “ηρωικό” παρελθόν του. Ανάμεσα στα νεανικά κατορθώματά του περιλαμβάνονται και δυο με κινηματογραφικό ενδιαφέρον: οι βομβιστικές επιθέσεις στους κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας,  ΕΛΛΗ και ΡΕΞ.
Στις 11 Μαρτίου 1978 μια ισχυρή έκρηξη συγκλονίζει τον κινηματογράφο ΕΛΛΗ στην οδό Ακαδημίας σε ώρα προβολής. Είναι βράδυ Σαββάτου, 9.30μμ, μέρα και ώρα που ο κινηματογράφος είναι γεμάτος κόσμο. Μια ωρολογιακή βόμβα είχε τοποθετηθεί μέσα στην αίθουσα με προφανή σκοπό την πρόκληση πολλών θυμάτων. Πιο βαριά τραυματισμένος είναι ο άτυχος θεατής , κάτω από το κάθισμα του οποίου τοποθετήθηκε η βόμβα. Έχασε και τα δυο του πόδια. Υπήρξαν άλλοι 18 τραυματίες ανάμεσα στους εκατό περίπου θεατές της παράστασης.
Εκείνη τη βδομάδα η ΕΛΛΗ έπαιζε τη σοβιετική ταινία “Ουράνιο τόξο” κι αυτό προσδιόριζε αυτόματα την ιδεολογική ταυτότητα των δραστών.

Τρεις μήνες αργότερα, στις 20 Ιουνίου, πάλι σε ώρα αιχμής, 9 παρά 1ο το βράδυ μία ακόμα βόμβα εκρήγνυται  σε έναν από τους πιο κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας, το ΡΕΞ, στην οδό Πανεπιστημίου. Η βόμβα είχε τοποθετηθεί στα μεσαία καθίσματα. Στόχος ήταν και πάλι η πρόκληση πολλών θυμάτων. Ο αριθμός των τραυματιών ανήλθε σε 15.
Και πάλι η ταινία που πρόβαλε ο κινηματογράφος  ήταν σοβιετικής προέλευσης και είχε τίτλο “Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα”.

Και οι δυο βομβιστικές επιθέσεις στους κινηματογράφους εντάσσονται σε ένα κύμα παρόμοιων τρομοκρατικών ενεργειών που συγκλόνισαν την Αθήνα για δυο χρόνια, 77 και 78 και δεν είχαν προηγούμενο. Οι δε βόμβες είχαν πάντα αριστερούς στόχους: περιοδικό Αντί, εφημερίδα Αυγή, γραφεία ΚΚΕ εσ., ΚΝΕ, καταστήματα με σοβιετικά προϊόντα κλπ. (πλήρης κατάλογος των βομβιστικών επιθέσεων εδώ).
Τελικά, τέλη Ιουλίου του 1978, συλλαμβάνεται μια ομάδα 9 ακροδεξιών ως υπεύθυνη των δολοφονικών ενεργειών. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ο Νίκος Μιχαλολιάκος, έφεδρος αξιωματικός την εποχή εκείνη. Λίγες μέρες αργότερα προστίθεται κι ένας δέκατος κατηγορούμενος ο Α. Καλέτζης ήδη φυλακισμένος από το 1977 για προηγούμενες βομβιστικές επιθέσεις. Θεωρείται μάλιστα αρχηγός της ομάδας.
Ο Αριστοτέλη Καλέντζη, που θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο του καραμανλικού καθεστώτος, συγγράφει και κυκλοφορεί δυο βιβλία :  “Δημοκρατία ’80, Κάτεργο”, 1980 και “Η μαύρη βίβλος του Κώστα Πλεύρη” στα οποία αποκαλύπτει ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο για τα “συγκοινωνούντα δοχεία” νεοφασιστικών οργανώσεων και ΚΥΠ.
Ο Καλέντζης, ο οποίος επίμονα αρνείται τη συμμετοχή του στις βομβιστικές επιθέσεις, κατηγορεί τον Πλεύρη σαν οργανωτή της συνομωσίας ενάντιά του (και στους υπόλοιπους συλληφθέντες) και αποκαλύπτει ντοκουμέντα. Παραθέτει φωτοτυπία μιας κατάθεσης του Πλεύρη στον ανακριτή  Δ. Γυφτάκη το Μάρτιο του 1977  στην οποία ο θεωρητικός του φασισμού στην Ελλάδα φαίνεται να καρφώνει τους  Καλέντζη, Μιχαλολιάκο και άλλους τέσσερις ως συμμετέχοντες σε “εκνόμους ενεργείας”. Ταυτόχρονα τον λούζει με τα επίθετα Χαζοχαφιέ της ΚΥΠ, ουτιδανό θρασσύμι, αργυρώνυτο απατεωνίσκο, χαφιέ της πεντάρας, μίασμα, σεσημασμένο ρουφιάνο, όχεντρα, αλητήριο, θλιβερό ανθρωπάριο, βλάκα κλπ. (λεπτομέρειες στα βιβλία του Καλέντζη που  κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο).
Ενώ αρχικά οι 10 κατηγορούμενοι παραπέμπονται στον ανακριτή για παράβαση του νόμου «περί καταστολής της τρομοκρατίας», σε βαθμό κακουργήματος, με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου Ο Μιχαλολιάκος και άλλοι δυο παραπέμπονται στο πενταμελές εφετείο για παράβαση του νόμου «περί όπλων και εκρηκτικών υλών», δηλαδή πλημμέλημα.
Ο Χάρης Κουσουμβρής, πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής, στο βιβλίο του  «Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής» αναφέρεται στην ίδια περίοδο και στην περίεργη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στο Μιχαλολιάκο γράφοντας τα εξής:
«Στην ανάκριση του απαγγέλλονται κατηγορίες για 11 κακουργήματα, από τα οποία τα μισά σχεδόν όπως ισχυρίζεται, προέβλεπαν την ποινή των ισόβιων δεσμών. Στην δίκη που ακολουθεί του επιβάλλεται ποινή 13 μηνών (στο Εφετείο 11)! Που αποδίδονται αυτές οι ποινές; Είναι άξιο απορίας. Βοά ο κόσμος για έλεγχο της κρατικής στον εθνικιστικό χώρο. Αδίκως;»
Ο Χάρης Κουσουμβρής παραθέτει φωτοτυπίες μαρτυρικών καταθέσεων του Μιχαλολιάκου όπου φαίνεται ότι και αυτός όπως ο Πλεύρης πρωτύτερα, δίνει ονόματα «συντρόφων» του στην Ασφάλεια. (πολλά περισσότερα στο βιβλίο που κι αυτό κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο).
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος αφού με τη σύντομη φυλάκισή του “καθαρίζει” με την υπόθεση των βομβών, το 1980, ιδρύει την οργάνωση «Λαϊκός Σύνδεσμος» που εκδίδει το ολιγοσέλιδο περιοδικό «Χρυσή Αυγή».  Είναι η αρχή μιας νέας πορείας που θα τον φέρει στα έδρανα του εθνικού κοινοβουλίου.
Όσον αφορά του κινηματογράφους, η ΕΛΛΗ εξακολουθεί να λειτουργεί ενώ το ΡΕΞ έχει σταματήσει εδώ και χρόνια να κάνει κινηματογραφικές προβολές.
(Σημ. Τα στοιχεία για το παραπάνω δημοσίευμα προέρχονται από το υλικό τεκμηρίωσης του νέου μου ντοκιμαντέρ “Καταστρέψτε τον κινηματογράφο”.)

Πηγή 

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Προβολή ντοκιμαντέρ "Το αυγό του φιδιού" στο θεατράκι ΗΣΑΠ Ν.Ηρακλείου

0 σχόλια
Προβολή ντοκιμαντέρ "Το αυγό του φιδιού" στο θεατράκι ΗΣΑΠ Ν.Ηρακλείου

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Εκδικητικές Απολύσεις στο Ρακάδικο «το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο

0 σχόλια

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

Στις 23 Μαρτίου του 2012, ο Λάμπρος Σ., μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, απολύεται εκδικητικά από το ρακάδικο «Το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο. Η απόλυση αυτή ήρθε μετά από μια μακρά σειρά γεγονότων αυθαιρεσίας και ασυδοσίας από την πλευρά των αφεντικών της επιχείρησης.
Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο συνάδελφος και μέλος του σωματείου Ν.Μ. που εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διεκδίκησε αυτά που δικαιούταν. Τα αφεντικά δεν αρκέστηκαν στην απόλυσή του, αλλά κατηγόρησαν τον εργαζόμενο για «κλοπή». Σε αυτή την υπόθεση «κλοπής», ένας από τους εργοδότες προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και τη σύμπνοια των εργαζομένων, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των αφεντικών σχετικά με την «κλοπή» των χρημάτων. 

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Χρυσαυγίτης ομολογεί ξυλοδαρμούς στην πλατεία Αμερικής και οπλοφορία

0 σχόλια

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Για την εκδικητική απόλυση μέλους της ΑΠ Ροσινάντε

0 σχόλια
Τα αποτελέσματα του εργασιακού μεσαίωνα που προωθείται από Κράτος και Κεφάλαιο γίνονται όλο και πιο αντιληπτά μέρα με την μέρα σε όλο και περισσότερους εργασιακούς χώρους. Παράλληλα, όσοι αγωνίζονται και αντιστέκονται σε αυτή την κατάσταση μπαίνουν στο στόχαστρο της εργοδοσίας και απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες. Πρόσφατα, η εταιρεία HELIOSRES απέλυσε τον μισθωτό τεχνικό, Δημήτρη Χαραλαμπάκη, μέλος της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε και του Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών. Πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδικητική απόλυση, η οποία έχει να κάνει με την συνδικαλιστική δράση του συντρόφου στον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο.
Η HELIOSRES ανακοίνωσε πρόσφατα στους εργαζόμενούς της μείωση μισθών κατά 10-20%, τους ζήτησε να υπογράψουν την παραίτησή τους από τη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας και να συνεχίσουν να εργάζονται επισφαλώς με μπλοκάκι. Ο Δημήτρης Χαραλαμπάκης συγκάλεσε συνάντηση με τους συναδέλφους του, η οποία προσανατολιζόταν στην συλλογική άρνηση των εργαζομένων της εταιρείας απέναντι στις επιθυμίες της εργοδοσίας. Επίσης, εκπρόσωποι του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών βρέθηκαν στα γραφεία της εταιρείας προκειμένου να μιλήσουν με τους εργαζόμενους. Δυο ώρες μετά την εν λόγω εξόρμηση, η εργοδοσία κάλεσε το Δημήτρη Χαραλαμπάκη να αποχωρήσει από τη δουλειά και να περάσει από το λογιστήριο την επομένη να υπογράψει την απόλυση του, κάτι που φυσικά αρνήθηκε.
Την επόμενη ακριβώς μέρα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της HELIOSRES από μέλη της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε και του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. Μετά από συνάντηση με την εργοδοσία, όπου της έγινε γνωστό με αδιάλλακτους όρους ότι τέτοιες πρακτικές δεν θα περάσουν, η εργοδοσία φάνηκε να υποκύπτει και ανακοινώνει στο σύντροφο την ανάκληση της απόλυσης του. Παρ” όλα αυτά, λίγες μέρες αργότερα η εργοδοσία θυροκόλλησε στην κατοικία του Δημήτρη Χαραλαμπάκη την καταγγελία της σύμβασής του και τον ενημέρωσε προφορικά για την απόλυσή του.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο λόγω της στάσης του απέναντι στις αποφάσεις της εταιρείας και πως η απόλυση είναι ξεκάθαρα εκδικητική. Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε απάνταει πως στέκεται στα μέλη της και δεν πρόκειται να αφήσει μόνο του τον Δημήτρη. Θα σταθεί στο πλευρό του, θα συγκρουστεί με την εργοδοσία και θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο την επαναπρόσληψή του.
Την Τρίτη 18/9 πραγματοποιείται στάση εργασίας στην HELIOSRES, καλεσμένη από το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών και η ΑΠ Ροσινάντε την στηρίζει με την φυσική της παρουσία.
-ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
-ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Δομισμός και διαλεκτικός υλισμός. Από την ιδεολογία στην τάξη του φανταστικού.

0 σχόλια


.
.
Ήμουν ολομόναχος ως φιλόσοφος, ωστόσο
στην  “απάντηση προς τον Τζών Λιούις” έγραψα πως
 ένας κομουνιστής  δεν είναι ποτέ μόνος. 
Luis Αlthousser, Το μέλλον διαρκεί πολύ
.
.Η αλλαγή του αντιληπτικού μηχανισμού στη μεταφεουδαρχική κοινωνική συγκρότηση
Για τον Frederick Engels η φιλοσοφία από την γέννηση της χωρίζεται σε δύο αντιλήψεις οι οποίες προσπαθούν να απαντήσουν στο ερώτημα της ύπαρξης, του «είναι» και της σχέσης του με την ύλη. Αυτή η διάκριση συμπυκνώνεται στα  ρεύματα που είναι αντίστοιχα γνωστά ως ιδεαλισμός και υλισμός. Για τον υλισμό η «συνείδηση» και το «πνεύμα» είναι τελικά απόρροια των δράσεων του ανθρώπου -ή των δομών μέσα στις οποίες ο άνθρωπος θα κληθεί να δράσει – και όχι ένα «φάντασμα» που ενσαρκώνεται στην ύλη-σώμα. Κοιτώντας πίσω στον Επίκουρο, τον πρώτο υλιστή φιλόσοφο, ο θάνατος δεν έχει καμία σημασία αφού εκεί που ο άνθρωπος ζει αυτός απουσιάζει και όταν αυτός είναι πλέον παρόν ο άνθρωπος δεν μπορεί να τον αντιληφθεί[1].
Η έννοια της διαλεκτικής των αντιθέτων, η ύπαρξη δηλαδή αντιθέτων που αντί να σχηματίζουν ένα διπολικό τόξο αποτελούν σύνολα δομικά μπλεγμένα αποτελεί τη βάση για την ύπαρξη φιλοσοφικών ρευμάτων αλλά και επιστημών[2] που γεννήθηκαν στο πέρασμα της ανθρωπότητας στον 19ο αιώνα. Το πέρασμα αυτό συνιστά ένα ειδικό σημείο της ιστορίας καθώς σηματοδοτεί την οριστική μετάβαση από την φεουδαρχία στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής αποτελώντας έτσι μία βίαιη διακοπή των δεδομένων υλικών όρων ύπαρξης και την οριστική αναδιάταξη τους. Όταν ο  Hegel αναφέρει πως ότι είναι πραγματικό είναι και λογικό δεν γίνεται από μία σκοπιά παγίωσης και σχηματοποίησης συνθηκών, αλλά μέσα στο φάσμα της διαλεκτικής: ακριβώς ότι υπάρχει, εμπεριέχει το «εν δυνάμει» του θανάτου του και τελικά της υπέρβασης του.
H φιλοσοφική-επιστημονική θεώρηση των τελών του 19ου αιώνα έρχεται να αλλάξει την κυρίαρχη αντίληψη που κληροδοτείται από τον μεσαίωνα και την εποχή της μοναρχίας και η οποία κωδικοποιείται στην μία και μόνο αντικειμενική ανάλυση της πραγματικότητας. Το επίπεδο βέβαια των ιδεών είναι αντανάκλαση των όρων κοινωνικής διακυβέρνησης και ηγεμονίας: στην προ-μοντέρνα εποχή για έναν σχηματισμό υπάρχει ένας θεός, ένας ηγεμόνας, μία αλήθεια, μία πραγματικότητα. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τη σημειολογική αναφορά όσον αφορά την «πραγματική ύπαρξη» του ηγεμόνα ως αντανάκλαση της «φανταστικής ύπαρξης» του θεού.
Η καινοτομία του μαρξισμού είναι πως ως θεωρία αποτελεί μία ενότητα φιλοσοφικών και επιστημονικών ανακαλύψεων (ιστορικός υλισμός) και προσπαθεί να απευθυνθεί με ευρύτητα στα κοινωνικά υποκείμενα μέσα από την άμεσα πρακτική του φύση.
Οι Marx και Engels δημιουργούν μία θεωρεία όχι μόνο ως αποτέλεσμα προσωπικών στοχασμών αλλά ως ανάδραση της κίνησης της εργατικής τάξης και των κοινωνικών πλειοψηφιών. Η θεωρεία αυτή όχι μόνο προσβλέπει στο να ερμηνεύσει, να κατανοήσει και τελικά να προβλέψει την ιστορία του ανθρώπινου είδους αλλά καλεί τα ευρύτερα κομμάτια κόσμου να την κατανοήσουν και τελικά να την υλοποιήσουν στη κατεύθυνσης της κοινωνικής απελευθέρωσης[3].
Δίπλα στους Marx και Freud προστίθενται οι ανακλύψεις του Κοπέρνικου για την θέση της γης στο σύμπαν και  του Δαρβίνου για την εξέλιξη των ειδών. Οι ανακαλύψεις αυτές κλονίζουν για πάντα την αντίληψη της θεϊκής καταγωγής του ανθρώπινου είδους. Συμφωνα με την ανακάληψη του Δαρβίνου ο άνθρωπος δεν βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το θεό αλλά λίγο πιο πάνω από τον πίθηκο.
Η θεωρεία του Freud καταδεικνύει την κεντρική θέση που κατέχει ένας μη ελεγχόμενος μηχανισμός -το υποσυνείδητο- στις πράξεις και η θεωρεία του Marx πως ο άνθρωπος είναι τελικά εγκλωβισμένος σε ένα σύστημα θέσεων που προσδιορίζονται από την παραγωγή των εμπορευμάτων και τους όρους απόσπασης της υπεραξίας. Ο ανθρώπινος εγωισμός έχει δεχτεί ένα τεράστιο πλήγμα: ο άνθρωπος είναι απλά άνθρωπος. Θα δούμε παρακάτω πως το «πλήγμα» στον ανθρώπινο εγωισμό όχι απλά ενσωματώνεται, αλλά γίνεται πυρήνας της αστικής ιδεολογίας. 

older post